dinle ki bir şiir çözüldü dilimden ve koptu düşlerimden
artık gözlerine hayran hayran baktığım saatler suskun
sabahları zor uyanıyorum ışığın altında işkence geliyor uyumak
heyecanını yitirmiş bir cam kenarı seçmiştim kendime
ordan bakıyorum dünyaya
burdan ve gökyüzünden seslendiriyorum tüm şiirleri
adamakıllı şiirler bulursan yaz
aklına bir şiir adı gibi bir anda sökün edersem yaz
karlı bir günde yolda kalırsan yine, yaz
artık sicim gibi bombalar yağıyor gökyüzünden
ellerimizle yaptıklarımızdan sorumlu tutulacaktık
fışkırırken bir kurşun yenidoğanın göğsünden
tüm dünya susturucu takılmış bir silah
tüm insanlar elleri ensesinde ürkek
dizleri üstüne çökmüş ve
o sabahın ardından yine senin sesinle bir şiir duymak istemiştim
tabiatına bak şiirin ki her şiir
kendi şairinin elinde anlamsızlıktan kurtulur zira
herkes eliyle yaptıklarının sorumlusudur
eliyle öldürdüklerinin ve yeşerttiklerinin
bu ezada şifa aramak senin harcın değil
bu vakitte camiye koşanların mutlu neşesinden kendine bir pay biç
ramazanla esirgensin yüreğim ve bağışlansın
suçlarımı, şikayetlerimi, sevinçlerimi ve beklentilerimi avuç içlerime yazdım, açtım göğe
sen de yaz birikmiş ne varsa günahlarınla ve işlediğin hayırlarla ansın seni geceler
denk geldiğin dualardan biri makbul olur da affedilirsen de yaz
şiir olur belki o mağfiret ki
onun merhameti herkesin anlamaya güç yetiremediği bir şiirdir zati
aciz gönlümüzle affetmekten bile beri dururken nasıl
anlayalım onun ilmek ilmek insanlığa bağışladığı kafiyeleri
bu artık söylenmemiş sözlerin tükettiği bir zihinden dökülen ki
yokluğu varlığı ile denk düşen senin yanında
ne istedimse olmadı
ne vermediyse vardı onda bir hayır
anladım lakin idrak edebilmedi gönlüm
günleri sayarak, sorarak ağlayarak
beklemeden ama beklemenin vehmiyle tutuşarak
insan ömrü boyu aradığı üzereymiş ya
bulursa bahtiyar
bulmazsa bahtiyar.
1325*
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder